Ninguén mellor que Uxío Novoneyra, seareiro habitual destas leiras de arxila, para falarnos destes días de invernía e do que os homes fan e soñan entre o frío da neve e a ensoñación morna das lareiras.
Eí vein os cordeiros fiar os cordallos!
Acabáronse os traballos.
Viñeron as neves. Veo a chuvia i o vento
pre quen non pode estar drento.
Eu no meu
cada un no seu
teña pan teña leña
teña erba pros bois
e despois
veña o que veña:
É o prego
do labrego.
Cebalos cochos matalos
salalos i afumalos.
Ir derretendo na grasa...
Ir achegando na brasa...
Sempre hai que facer na casa.
Sem comentários:
Enviar um comentário