E fíxose o outono, a seronda, a primavera do inverno, co seu estroupelear de ourizos e o seu renacer de lareiras, que xa as noites ameazan xeada e lobo. O ollo do lume a reabrirse desde as profundidades neolíticas, desde Kildare até o Morrazo, desde Moraime até Dumferline. Recendo a millo e cabazas. Texturas que se transforman.
En breve, nunhas semanas tan só, habemos de ir ao San Froilán catar o viño novo subido desde Chantada, mentres o polbo nos incendia as bocas cunha cadencia medieval e desexada coma un sol branco. A folla seca, pletórica nas luces do verán, alfombraranos eses moitos camiños que aínda restan por andar.
E, mentres e non, a música...
En breve, nunhas semanas tan só, habemos de ir ao San Froilán catar o viño novo subido desde Chantada, mentres o polbo nos incendia as bocas cunha cadencia medieval e desexada coma un sol branco. A folla seca, pletórica nas luces do verán, alfombraranos eses moitos camiños que aínda restan por andar.
E, mentres e non, a música...
Sem comentários:
Enviar um comentário