Alborada violinesca

Co sol e coa prolongación dos días apetece máis que nunca música leda, que profetice con cada xiro a inminencia dos festivais folkis do verán. Un bon xeito de se adentrar nese desexo sincero de luz e de alegría pode ser este que hoxe vos ofrezo. Trátase dun trío de músicos de primeiro nivel que moitos afeccionados ao folque xa coñecen perfectisimamente: recoñeceredes aquí a Alfonso Merino, a Alfonso Conde e ao multifacetista e verdadeiro cu inquieto Xosé Liz (si, o de Lizgairo, o de Riobó, o de Entre Trastes, o de Beladona, o de Anxo Lorenzo Band etcétera etcétera). Xuntáronse eles tres e baptizáronse como Bulla Timpánica, e baixo ese nome acudiron hai xa un tempo á "Northern Atlantic Fiddle Convention" (NAFCO, para os amigos), onde deixaron mostras tan belidas coma esta do seu bon facer. Por veces, esta Alborada de Ponte Caldelas soa a Escocia, soa a Transatlantic Sessions, mais nen así deixa de ecoar nunca con ritmos nidiamente galegos.



Por certo, téñolle especial cariño a esta Alborada de Ponte Caldelas, pois é a peza con que os Milladoiro abrían o seu disco Solfafria, ou o que é o mesmo, o primeiro disco de Milladoiro que tiven ocasión de mercar. Sedíame eu aínda en pleno estado de fascinio despois daquel mítico concerto intitulado "O Son dos Celtas", que logrou xuntar na Praza de Santa María de Lugo aos pais do folque galego moderno con músicos da talla de Liam O'Flynn, Leilía ou unha adolescente Susana Seivane. Era 1997, e aquel día decidín que esa era a música que me gustaba, que me emocionaba e me estremecía. E até hoxe.